انتقاد سازنده

من نمی فهمم این قضیه که یه نفر میره یه جایی و چراغ messengerاش روشن می مونه و کنارش مینویسه "بیرونم" یا "نیستم" و... چه توجیهی میتونه داشته باشه غیر از اینکه طرف میخواد ADSLاش رو نشون ملت بده؟ اولاً اگه کسی کار مهمی با شما داشته باشه و این کار اهمیتش انقدر زیاد باشه که با دونستن اینکه پای کامپیوتر نیستید بخواد براتون پیغام بذاره، خب اگه چراغتون روشن نباشه هم براتون offline میذاره (تلفن زدن رو پیشنهاد ندادم چون میدونم انقدر صبح تا شب جلوی کامپیوتر قوز کردین و عکس توی facebook آپلود میکنین و واسه عکس های همدیگه کامنت میذارین که تلفن زدن و اینجور کارا براتون کاملاً غیرمجازی و بی مزه به نظر میرسه) ثانیاً اگه میگین تنبلی تون میاد که sign out کنید، من یه حساب ساده کردم و دیدم با فرض اینکه پیغام statusتون نوشته شده و کاملاً آماده باشه، تعداد کلیک های mouse لازم واسه sign out کردن کمتر از کلیک های لازم واسه انتخاب اون پیغامه. اگر هم میخواین با افراد خاصی chat کنید و بقیه فکر کنن که نیستین، yahoo messenger امکان partial invisibility رو در اختیارتون قرار داده که مجبور نشین از این پیغام ها بذارید. حالا تحلیل های مرتبه دوم این حرکت بماند که مثلاً با این کار کامپیوترتون رو هم روشن گذاشتید که اگه کار مفید دیگه ای نمی کنه، جزو کسانی به حساب میاید که انرژی موجود روی کره ی زمین رو بیهوده دارن مصرف می کنند و اگه کامپیوترتون کار مفید دیگه ای داره میکنه، دارید یه قسمتی از RAMاش رو بدون هیچ فایده ای به messengerتون اختصاص میدین و کلاً از همه نظر این کار غلطه... ولی از طرفی علیرغم همه ی این حرفا آدم دوست داره وقتی ADSL داره پز بده و کاریش نمیشه کرد، من هم نمیخوام ایراد بگیرم که چرا ADSLتون رو نشون همدیگه میدین. به خاطر همین پیشنهاد می کنم حداقل صادق باشید و به جای اینکه available بشید و بنویسین "i'm not available" یا بنویسین "الآن اینجا نیستم"، بنویسید "من ADSL دارم" که ریا نشه یه وقت.

پی نوشت: یه دوستِ مادر به خطا امروز اومده یه کامنت بی ادبی ای واسه من گذاشته که جمله ی زشتی توش هست. به خاطر همین من از امروز کامنت ها رو اول میخونم بعد accept میکنم که این کوچولوی گوگوری مگوری دوباره از این کارای بامزه نکنه واسه من. این کار به معنی این نیست که من تحمل دموکراسی ندارم (چون اونایی که میشناسندم میدونن که دارم)، بلکه فقط واسه اینه که اختیاراتم رو نشونش بدم که از این به بعد بره این حرفای قشنگشو به خانواده ی خودش بزنه. بقیه ی شما مطمئن باشید که هرچی بنویسید accept میشه و من اصلاً کی هستم که بخوام درباره ی محتوای کامنت های شما قضاوت کنم؟ هیچکی!